martes, 16 de marzo de 2010

Por fin sale el sol

Después de 6 días con una tortura incesante en el trapecio, y intentando remediar sin pasar por la química, parece ser que el dolor ya empieza a menguar, ayer toco la penúltima sesión de Fisio y el Miércoles me toca la ultima, solo habrán sido 8 días sin poder escalar, pero se me ha hecho una eternidad.

Me sentía fuerte y no paraba de apretar y repetir problemas, sacar primeras y estar super motivado para las salidas de estas vacaciones tanto de Semana santa como de nuestro viaje a los USA, solo ha sido un pequeño obstáculo, pero que a mi me ha parecido una gran montaña, gracias a Susana que me ha puesto el trapecio en su sitio, y sus consejos, de saber controlarme y saber estar en reposo estos días "no vayas ni a asegurar a nadie, ni a mirar piedras", uf ha sido difícil.

Hoy me siento feliz y lleno de energía, en el fondo creo que ha sido bueno este reposo obligado, a todo esto en mi cabeza siempre hay un recuerdo que no se me olvida y nuestro viaje al Peak, de ahí este momento de felicidad, entre otras cosas visitar el venerado Climbingworks (que están liados en este momento en una de las pruebas de la copa del mundo de Boulder) y conocer a uno de mis ídolos, Seb Grieve.

Que paséis un buen día, por fin sale el sol...

6 comentarios:

Marieta dijo...

m'alegro, bou.
Ara a començar amb calma, eh???? jejeje

una abraçada!

Laia Nadia dijo...

Has aguantat com un Titan!!!
Força de voluntat i ja estas refet!!! m'en alegro moltíssim boww!

Ara una altra vegada i... SENSE LESIONS!

un peto! SMAUAGGHGHGHGSX

Ferran Guerrero dijo...

Marieta- Sort de la susana, que si no ho hagues passat tot sol rollo sufrimiento , jajajaj, pero ara ja casi esta, encara tinc molesties pero res a veure com el primer dia.

Laia- Ja veus la força de voluntat, o si, o dos setmanes mes d'arrosegar aquest mal, o si o si.

Ens veiem

oscar dijo...

sempre acaba sortint el sol, no? qué guapu que estàs a la foto!!!!!!! ens veiem demà tibant-li a tope?? MUA!

LETI

Ferran Guerrero dijo...

Gracies Leti, la foto te dos anys, no han canviat tant les coses, la mateixa feina, amistats més reforçades una sala de boulder, jajaja.

M'has pujat l'autoestima, es nota que aquí irradiaba felicitat per tots costats, estava pletoric, amb un dels meus idols i a una de las salas que venero.

Pekas dijo...

Pues ja saps.. bow... a ponerse cremita... !!! :-))))

Desde ayer que ya se ha notado algo el cambio de temperaturas... ya puedo salir de casa sin el forro polar.. ;-))))

A disfrutar de la roca .. :-)))